Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Μερικές σκέψεις για τους μαθητές της Α΄ τάξης… κι όχι μόνο!

Τώρα πια είμαι μαθητής της Β’ τάξης. Συνεπώς καταλαβαίνω την αμηχανία και την δυσκολία που νιώθουν οι «νεοφερμένοι» στο σχολείο μας.

Όμως πιστεύω πως όλοι ενδιαφέρονται για τη μουσική, ανεξαρτήτως αν πηγαίνουν σε ωδείο ή όχι. Σε όλους αρέσει να ακούνε το αγαπημένο τους τραγούδι και να χαλαρώνουν. Κάνω λάθος;

Γι’ αυτό το λόγο πιστεύω ότι όλοι θα έπρεπε να αφιερώσουν 5-10 λεπτά για να αναρτήσουν ένα κείμενο , μία εικόνα , ένα βίντεο ή ένα τραγούδι (όλα αυτά σχετικά με τη μουσική) όχι ως υποχρέωση αλλά ως μέσω έκφρασης. Έτσι θέλω να ενθαρρύνω τα παιδιά της πρώτης τάξης , αλλά και όλα τα άλλα παιδιά του σχολείου να αναρτήσουν οτιδήποτε στο ηλεκτρονικό μουσικό περιοδικό του 2ου Γυμνασίου Λαμίας (το Μινοράκι). Άλλωστε η γνώμη μου είναι ότι το Μινοράκι είναι περιοδικό για εμάς, τους μαθητές του 2ου Γυμνασίου.

Εγώ προσωπικά πηγαίνω σε ωδείο και μαθαίνω βιολί εδώ και 4 χρόνια και είμαι στην Α’ Αρμονία. Εξαιτίας ότι μαθαίνω βιολί βάζω το παρακάτω απόσπασμα από την ιστοσελίδα http://sfrang.com/selides/musorg/Instrum21a.htm.

Οι επαγγελματίες μουσικοί χρησιμοποιούν το βιολί ήδη από το 15ο αιώνα στο θέατρο, στο μπαλέτο και στους χορούς των ευγενών. Οι πρώτες τυπωμένες παρτιτούρες για βιολί προορίζονταν για γαμήλιους εορτασμούς ευγενών (Παρίσι 1581, Φλορεντία 1582). Η πρώτη σονάτα για βιολί του Τζίμα δημοσιεύτηκε το 1610.

Ο Μότσαρτ ήταν δεξιοτέχνης και έπαιζε πρώτο βιολί ή βιόλα στην ορχήστρα του επισκόπου του Salzburg.

Οι σπουδαιότερες συνθέσεις για σόλο βιολί του 19ου και 20ου αιώνα προέρχονται από συνθέτες που δεν ήταν βιολινίστες: Μπετόβεν , Μέντελσον , Σούμαν , Μπραμς , Τσαϊκόφσκυ, Ντβόρζακ, Μασνέ, Σαιν-Σαν , Συμανόβσκι , Μπάρτοκ ,Σοστακόβιτς , Προκόφιεφ , Ανδρέας Νεζερίτης κ.ά. Μερικοί βιολινίστες ανάμεσά τους, π.χ. ο Λαλό, o Σαραζάτε και ο κορυφαίος σε δεξιοτεχνία βιολινίστας όλων των εποχών, ο "διαβολικός" Νικολό Παγκανίνι ,δεν ανατρέπουν τον κανόνα. Ο Παγκανίνι έχει συνθέσει και σονάτες για βιολί και κιθάρα

Το βιολί μεταφέρθηκε από την κεντρική Ευρώπη στους βαλκανικούς λαούς - και στους ελληνικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων - κυρίως από τους τσιγγάνους και αποτελεί έκτοτε όργανο της δημοτικής μας μουσικής. Με την έλευση και διάδοσή του εκτόπισε δε αυτό το όργανο την αχλαδόσχημη λύρα που ήταν διαδεδομένη στα Βαλκάνια και τη Μικρά Ασία και της οποίας η χρήση περιορίζεται τώρα στην Κρήτη. Πολύ συχνά χρησιμοποιείται δε το βιολί και σε συνθέσεις της σύγχρονης ελληνικής μουσικής.

Φαίδωνας Ανδρεαδάκης Β1΄

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Τραγωδία σε δημοτικό σχολείο στη Σύμη. 33χρονος δάσκαλος μουσικής ξεψύχησε μπροστά στους μαθητές του!

«Πάγωσαν» οι μικροί μαθητές μιας τάξης του δημοτικού σχολείου της Σύμης, όταν είδαν ξαφνικά τον δάσκαλο της μουσικής να πέφτει στο δάπεδο σαν να τον χτύπησε κεραυνός! Ώσπου να ειδοποιήσουν τον διευθυντή τους, ο άτυχος εκπαιδευτικός είχε αφήσει την τελευταία του πνοή…

Το τραγικό περιστατικό συνέβη κατά την ώρα της διδασκαλίας, όταν ο δάσκαλος μουσικής που ήταν μόλις 33 χρόνων έκανε ασκήσεις σολφέζ στους μαθητές του δημοτικού. Στην τάξη επικράτησε αναστάτωση και πολλά παιδιά έβαλαν τα κλάματα βλέποντας ακίνητο τον άτυχο άνδρα. Οι συνάδελφοί του που έσπευσαν αμέσως, εκκένωσαν την αίθουσα και ειδοποίησαν ασθενοφόρο.

Όμως, ήταν πια αργά για τον 33χρονο εκπαιδευτικό, που είχε αφήσει την τελευταία του πνοή μπροστά στα τρομαγμένα μάτια των μαθητών του...

Η σορός του άτυχου δασκάλου μεταφέρθηκε στην Ρόδο όπου θα γίνει η νεκροτομή για να διαπιστωθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου, που πιθανολογείται ότι οφείλεται σε καρδιολογικά προβλήματα.

Πηγή: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Η μουσική ομάδα του λυκείου Κανήθου

Με αφορμή το διαγωνισμό μουσικής με τίτλο "I FIGHT POVERTY" που διοργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με σκοπό την καταπολέμηση της φτώχειας, τα μέλη της μουσικής ομάδας του λυκείου Κανήθου (στη Χαλκίδα) συνέθεσαν τραγούδι και δήλωσαν συμμετοχή, εκφράζοντας μέσα από αυτό την ευαισθησία τους για τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα αλλά συνάμα και την δυναμική τους μουσική παρουσία. Ο τίτλος του τραγουδιού είναι "Music will be our guide" ("Η μουσική θα γίνει οδηγός μας") και αναφέρεται στην δύναμη της μουσικής να μας δείξει τον τρόπο για την καταπολέμηση της φτώχειας, με την ενεργό συμμετοχή όλων μας.
Όσοι θα ήθελαν να στηρίξουν την προσπάθειά των νεαρών μουσικών, δεν έχουν παράνα λάβουν μέρος στην διαδικτυακή ψηφοφορία και συγκεκριμενα στην ιστοσελίδα:
http://www.ifightpoverty.eu/el/kanithos-chalkida-high-school
Μπορείτε να ψηφίσετε όσες φορές θέλετε αλλά μόνο μια φορά την ημέρα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΛΗΓΕΙ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010!

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

"Η Πιρπιρούνα"

Το έθιμο της "Πιρπιρούνας" ή "Πιρπιρίτσας" ή "Βερβερίτσας" ξαναζωντάνεψε στο εργαστήριο μουσικής του 2ου Γυμνασίου Λαμίας από τα τμήματα της Β΄ τάξης. Πρόκειται για μια δραστηριότητα που εντάσεται στο κεφάλαιο "Οι τελετουργίες και ο ρόλος της μουσικής" από το σχ. βιβλίο μουσικής Β΄ Γυμνασίου.

Συγκεκριμένα, είναι ένα πανάρχαιο πανελλήνιο έθιμο για την περίοδο της αναβροχιάς. Στις αρχές του φθινοπώρου, αν δεν είχε βρέξει καθόλου, απελπισμένος ο κόσμος, αφού δεν μπορούσε να σπείρει τα χωράφια του που αυτό σήμαινε πρόβλημα επιβίωσης, έφτιαχνε μια "Πιρπιρούνα". Έπαιρναν δηλαδή ένα ορφανό κοριτσάκι και το τύλιγαν με φύλλα και κλαδιά ώσπου να γίνει καταπράσινο. Μαζί με άλλα παιδιά γύριζαν στις γειτονιές από πόρτα σε πόρτα τραγουδώντας την "Πιρπιρούνα", ενώ οι νοικοκυραίοι τους έδιναν τρόφιμα. Η νοικοκυρά κατάβρεχε συμβολικά το παιδί που κουνιόταν για να πέσει το νερό στη γη, να το δει ο Θεός και να βρέξει κι αυτός. Στο τέλος μαζεύονταν όλοι, έτρωγαν, τραγουδούσαν και χόρευαν όλοι μαζί κι ό,τι περίσευε το έδιναν στην "Πιρπιρούνα".
Το έθιμο αυτό υπήρχε εκτός από τη Θράκη, στη Μακεδονία στη Θεσσαλία, στη Ρούμελη αλλά και σε άλλες βαλκανικές χώρες, όπως στη Σερβία και τη Βουλγαρία. Επίσης παρόμοια δρώμενα - τελετές συναντάμε σε μακρινούς πολιτισμούς όπως π.χ. στος Ινδιάνους της Β. Αμερικής, στους Αβορίγινες της Αυστραλίας, στους Κούρδους, κ.α.
Για την περιοχή μας έχουμε δυο μαρτυρίες (αφού σήμερα το έθιμο έχει πια εκλείψει):
Ο Λουκόπουλος (1938) αναφέρει: Ρούμελη: Δεκάχρονο πάνου-κάτου αγόρι, του φορούν παλιόρουχα, του περνούν απέξω και μια πουκαμίσα από λινατσένιο σακκί καμωμένη. Μπήγουν απ' ολόγυρά του πρασινάδες, χορτάρια, κλαδιά, το κάνουν ολοπράσινο. Το δένουν με σκοινί απ' το λαιμό και ένα άλλο παιδί το σέρνει σα μουλάρι. Το μεταμφιεσμένο αυτό παιδί το ονομάζουν περπερίτσα ή περπερούνα και στη Φθιώτιδα βύδρα. Οπως ο αρκουδιάρης σέρνοντας την αρκούδα γυρίζει όλα τα σοκάκια του χωριού κι από πίσω του ακολουθούν μικροί και μεγάλοι, έτσι κι εδώ. Το παιδί που σέρνει την περπερίτσα φτάνει μπρος στην πόρτα του ενού σπιτιού, στέκεται. Βγαίνει από μέσα η νοικοκυρά μ' ένα κανάτι νερό στο χέρι. Τ' άλλα παιδιά από γύρω αρχίζουν και τραγουδούν ένα τραγούδι μονότονο. Σχεδόν το απαγγέλουν ρυθμικά: "Περπερίτσα περπατεί, το Θεό παρακαλεί...". Ενόσω τα παιδιά τραγουδούν, η περπερίτσα χορεύει ακολουθώντας το ρυθμό του τραγουδιού. Η νοικοκυρά χύνει το νερό απάνω της και τη φιλοδωρεί με κάτι νόμισμα. Ετσι περνούν όλα τα σπίτια. Το έθιμο επικρατεί και στους βλαχόφωνους Καραγκούνηδες της Ακαρνανίας, μα σ' αυτούς η περπερίτσα τραγουδιέται βλάχικα. "Περπερούν βασιλικό ντε πλόι το βαρικό...", που λέει "Περπερούνα βασιλική, δώσε βροχή και στο βαρκό, ο βαρκός ξεράθηκε, η θάλασσα λιγόστεψε".

Ο Ξηροτύρης (1992) αναφέρει: Υπάτη Φθιώτιδας: Το τραγούδι της Βερβερίτσας ή Περπερίτσας χορεύεται αργά και σταθερά στο ξεκίνημα, στη δεύτερη στροφή γρηγορότερα σε σκοπό Στα Τρία και Συρτοκαλαματιανού. Θά 'λεγε κανείς ότι είναι ένας χορός που χορεύεται διαφορετικά σε κάθε στροφή. Το φαινόμενο αυτό μεταλλαγής χορευτικού σκοπού παρατηρείται όχι μόνο και σε άλλους παραδοσιακούς χορούς της Υπάτης αλλά και σε άλλες περιφέρειες, γι' αυτό και τα τραγούδια αυτά χορεύονται με όργανα και πολύ λίγοι στίχοι τραγουδιούνται με το στόμα, και όχι πάντοτε. "Βερβερίτσα περπατεί, το Θεό παρακαλεί, Θεέ μου βρέξε μια βροχή, μια βροχή μια σιγανή...".

Μουσικολογικά παρατηρούμε ότι το έθιμο παρουσιάζεται με ρυθμική και μελωδική ποικιλία, ανάλογα με την περιοχή και δανείζεται τις συνήθεις κλίμακες και τους ρυθμούς του κάθε τόπου. Η παρουσίασή του γίνονταν από τις ομάδες άλλοτε "καθ' υπακοήν" κι άλλοτε "κατ' αντιφωνίαν". Σε μερικές περιπτώσεις έχουμε και ρυθμική απαγγελία.






Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Το σημερινό "ψηφιακό" σχολείο

Παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των σχολείων, περίπου το 97% του συνόλου των μονάδων, είναι συνδεδεμένο με το Διαδίκτυο, παραμένουν απογοητευτικά τα στοιχεία αξιοποίησης και χρήσης.
Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα:
* Μόνο το 6,5% των μαθητών έχουν υπολογιστή στο σχολείο.
* Το 35% των εκπαιδευτικών δηλώνουν ότι έχουν χρησιμοποιήσει τις ΤΠΕ (Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας) για τα μαθήματά τους. Την ίδια στιγμή ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι 74%.
* Το 31% των εκπαιδευτικών δηλώνουν ότι δεν έχουν καμία ή σχεδόν καμία εμπειρία στη χρήση των ΤΠΕ. Στο 7% ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ε.Ε.
* Το 40% των σχολείων έχουν δική τους ιστοσελίδα, αλλά εκτιμάται ότι μόλις 10-15% είναι ενεργές.
* Το 1,4% μόλις των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας και το 3, 7% της Δευτεροβάθμιας έχουν ενεργή ιστοσελίδα στο ΠΣΔ.
Πηγή: Ελευθεροτυπία 9 - 10 - 2010

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

A' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Καλωσορίζουμε στο σχολείο μας τους νέους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου...



...και τους ευχόμαστε καλή αρχή και καλή δύναμη μ' αυτό το τραγουδάκι: