Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Μάνος Λοΐζος


Η κιθάρα



Είναι φορές που αναρωτιέμαι ποιο μουσικό όργανο μου αρέσει και γιατί. Στη περίπτωση που θα πρέπει να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται την κιθάρα. Η κλασική κιθάρα είναι μια κιθάρα με έξι χορδές. Ανήκει ως είδος στα χορδόφωνα και χρησιμοποιείται σε όλα σχεδόν τα ρεπερτόρια. Στην κλασική κιθάρα χρησιμοποιούνται τα δάχτυλα και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να με αφήσει αδιάφορη. Η επαφή μέσω αφής μαζί της είναι αυτό που με ταξιδεύει κάθε φορά που επρόκειτο να την ακουμπήσω. Είναι η καλύτερη παρέα που θα μπορούσα να έχω, αφού μαζί της δημιουργώ, πειραματίζομαι, ηρεμώ και γιατί όχι μπορεί να γίνει ακόμη και το καταφύγιό μου φεύγοντας από τη σκληρή πραγματικότητα που τον τελευταίο καιρό μας περιβάλλει. Η κατασκευή της κιθάρας παίζει και αυτή το ρόλο της. Το σώμα είναι το πλατύ μέρος της κιθάρας και αποτελεί το σημείο πάνω στο οποίο κομπλάρουν οι χορδές για να στηριχθούν σωστά. Πολλοί είναι αυτοί οι καλλιτέχνες που έχουν απογειώσει την καριέρα τους βασιζόμενοι πάνω σε μια κιθάρα. Ο κιθαρίστας μπορεί να μεταβάλλει τον ήχο που βγάζει το όργανο ανάλογα με τον τρόπο που πατάει πάνω στις χορδές του μπράτσου. Θεωρώ πως είναι ίσως το μόνο μουσικό όργανο που μπορεί να ακολουθήσει το κάθε τραγούδι. Από το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, αποτελεί ένα από τα πλέον δημοφιλή μουσικά όργανα, καθώς χρησιμοποιείται σε μια πληθώρα μουσικών ειδών, όπως η τζαζ, μπλουζ, ροκ,  heavy metal, ποπ, λαϊκή και παραδοσιακή μουσική. Είναι πολλές οι συγκινήσεις που μας προσφέρει μια κιθάρα, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας και να ταξιδέψουμε με το νου παρασύροντας τον οποιοδήποτε άνθρωπο είναι εκείνη τη στιγμή κοντά μας. Αξίζει να σημειωθεί πως ο κατασκευαστής των κιθάρων Manual Torres το 1850-1892 ανέπτυξε το μουσικό όργανο στη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα. Η ιστορία της κιθάρας συνεχίζεται χρόνο με το χρόνο για να φτάσουμε στις μέρες μας που είναι πολύ διαφορετικές απ’ ότι παλιότερα. Σημασία πάντως έχει το γεγονός πως δεν μπορεί κανείς να μείνει ασυγκίνητος στο άκουσμα αυτού του οργάνου όπως και αν έχει.

 Νεκταρία Γαλάνη Α’1

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Μουσική σε κύκλο

Ροντό είναι μια μορφή σύνθεσης στην οποία ένα θέμα Α επαναλαμβάνεται, ενώ μεταξύ των επαναλήψεων παρεμβάλλονται τα ενδιάμεσα επεισόδια. Ο πιο κοινός τύπος της μορφής αυτής είναι:
Α Β Α Γ Α Δ Α , ...
Πολλοί συνθέτες, παλιότεροι και σύγχρονοι, έχουν δημιουργήσει όμορφες συνθέσεις εφαρμόζοντας την τεχνική ροντό, όπως π.χ. ο Γ. Χάυδν (Κοντσέρτο για τρομπέτα & ορχήστρα σε μιb μείζονα ΙΙΙ φινάλε - Αλλέγκρο), ο Ζ. Κόνταϋ (Σουίτα Χάρυ Γιάννος, "Το Βιενέζικο μουσικό ρολόι"), ο Μ. Θεοδωράκης ( Ήταν πικρές οι μέρες μας - στ. Γ Ρίτσου), κ.α.